Biogram
Prof. zw. dr hab. inż. Andrzej Hopfer urodził się 6 sierpnia 1933 r. w Warszawie. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w Skolimowie studiował w latach 1952- 1957 na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. W tej uczelni w 1957 roku rozpoczął pracę jako młodszy asystent w katedrze Geodezyjnego Urządzania Terenów Rolnych i Leśnych. W 1960 roku przeniesiony został służbowo do Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie gdzie pracował przy zakładaniu zawodowego studium geodezji i urządzeń rolnych. Tam też, w miarę powiększania swojego dorobku naukowego, awansował na stanowisko adiunkta (1967 r.), profesora nadzwyczajnego (1977 r.) oraz prof. zw. (1987 r.)
Na całokształt dorobku naukowego prof. Andrzeja Hopfera składa się 500 pozycji opublikowanych z czego 250 jest współautorem. Dorobek ten obejmuje m.in. 300 monografii i rozpraw, 6 podręczników, 21 skryptów oraz wiele innych opracowań. Wśród publikacji znajduje się 80 pozycji obcojęzycznych drukowanych w językach niemieckim, angielskim, holenderskim, norweskim, węgierskim, fińskim, rosyjskim i bułgarskim. Recenzował ponad 100 artykułów do różnych wydawnictw, a także projekty badawcze. Tematyka naukowa której prof. Andrzej Hopfer poświęca najwięcej uwagi i w której uzyskał najpoważniejsze wyniki obejmuje badania związane z:
- gromadzeniem i przetwarzaniem informacji o ziemi,
- określaniem pojęcia kompleksowego urządzania obszarów wiejskich,
- kształtowaniem sieci dróg transportu rolnego,
- tworzeniem zasad i metod szacowania, rozwoju i zarządzania nieruchomościami.
Prof. Andrzej Hopfer ma również duże osiągnięcia w pracy dydaktyczno - wychowawczej. Prowadzi zajęcia z przedmiotów : geodezyjne urządzenia terenów rolnych i leśnych, planowanie przestrzenne i wycena nieruchomości. Pod kierownictwem Prof. Andrzeja Hopfera wykonano 650 prac podyplomowych magisterskich i inżynierskich. Pod kierownictwem Prof. A. Hopfera ukończono 11 prac habilitacyjnych i 18 przewodów doktorskich.
Działalność organizacyjna i społeczna prof. A. Hopfera to zajmowanie odpowiedzialnych stanowisk na uczelni: prodziekana wydziału geodezji i urządzeń rolnych ( 1969 – 1975), dziekana tego wydziału (1975 – 1978), prorektora do spraw dydaktyczno – wychowawczych (1978 – 1981) oraz rektora uczelni (1981-1984) i ( 1990 – 1996).
Prof. A. Hopfer jest członkiem wielu zagranicznych i krajowych organizacji i stowarzyszeń naukowych w tym, m. in. był prezydentem Komisji 7 Międzynarodowej Federacji Geodezyjnej (FIG) i jest członkiem honorowym tej organizacji.
Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu w Sopron (Węgry – 1996 r.) i Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja w Krakowie (1997 r.).
Jest Członkiem Korespondentem PAN - Wydział IV Nauk Technicznych, jest członkiem Komitetu Geodezji Pan , KPZK, pracuje w Radzie Naukowej Instytutu Wsi i Rolnictwa.
Prof. Andrzej Hopfer odbył szereg staży naukowych za granicą w tym na Uniwersytecie Technicznym w Delft w Holandii i na Uniwersytecie w Edynburgu w Szkocji.
Dr hab. inż. Anna Barańska, prof. AGH jest absolwentką studiów magisterskich na kierunku matematyka, ukończonych na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz studiów magisterskich na kierunku geodezja i kartografia (nagroda Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa za pracę magisterską), na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskała w 2003 roku na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska AGH, na podstawie pracy obronionej z wyróżnieniem. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie geodezja i kartografia w roku 2011 na tym samym Wydziale AGH. Prowadzi nieprzerwanie pracę naukową od 1998 roku, najpierw w Katedrze Informacji o Terenie (od 2007 roku – Katedra Geomatyki) na macierzystym Wydziale AGH a obecnie w Katedrze Geodezji Zintegrowanej i Kartografii. Jest laureatką Nagród Rektora AGH naukowych, dydaktycznych i organizacyjnych.
W ramach pracy dydaktycznej, prowadzi zajęcia na studiach I, II i III stopnia w zakresie wyceny nieruchomości, modeli statystycznych i przedmiotów pokrewnych. Od 2008 roku pełni funkcję kierownika Studiów Podyplomowych w zakresie Szacowania Nieruchomości. W latach 2016-2020 Prodziekan Wydziału ds. Nauki.
Dorobek publikacyjny to kilkadziesiąt prac z zakresu gospodarki nieruchomościami oraz wykorzystania metod statystycznych w opracowaniach danych z rynku nieruchomości. Jest autorem jednego podręcznika do autorskiego wykładu z zakresu statystyki matematycznej oraz dwóch monografii z zakresu wykorzystania metod statystycznych w analizach rynku nieruchomości i wycenie nieruchomości.
Członek Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli Akademickich AGH od 2012 r., członek Jury Nagrody im. Profesora Władysława Taklińskiego od 2016 r., praca w komitetach organizacyjnych kilku konferencji naukowych i jubileuszowych.
Pracuje aktywnie w zarządach dwóch stowarzyszeń: Towarzystwa Naukowego Nieruchomości – w funkcji wiceprezesa od kilku kadencji, Stowarzyszenia Ne Cedat Academia – w funkcji skarbnika od kilku kadencji. Jest członkiem komitetów redakcyjnych kilku czasopism na stanowiskach redaktora statystycznego (Real Estate Management and Valuation oraz Geomatics and Environmental Engineering) lub tematycznego (Geoinformatica Polonica oraz Geodesy and Cartography). Od roku 2014 jest członkiem Komisji Geoinformatyki Polskiej Akademii Umiejętności a od 2020 jest członkiem Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk.
Prof. dr hab. inż. Elżbieta Bielecka jest absolwentką Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. W roku 1990 uzyskała stopień naukowy doktora nauk przyrodniczych, stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie geodezji i kartografii w 2005 r., na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Od czerwca 2016 r. jest profesorem nauk technicznych. Karierę naukową rozpoczęła w 1978 r. na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, zajmując się wykorzystaniem obrazów satelitarnych i zdjęć lotniczych do analizy krajobrazu. W latach 1996-2011 była zatrudniona w Instytucie Geodezji i Kartografii, gdzie pełniła funkcję kierownika Zakładu Systemów Informacji Przestrzennej. Z Wojskową Akademią Techniczną jest związana od 2006 r., kiedy została mianowana na stanowisko profesora WAT na Wydziale Inżynierii Lądowej i Geodezji. Prowadzi wykłady na studiach pierwszego, drugiego i trzeciego stopnia z systemów informacji przestrzennej i terenowej, modelowania danych, metodyki projektowania systemów informacji przestrzennej oraz analiz przestrzennych.
Problematyką systemów informacji przestrzennej zajmuje się od początku lat 90., a od roku 2000 r. dodatkowo normalizacją w zakresie informacji geograficznej. Prowadziła szereg prac naukowych i wdrożeniowych w zakresie projektowania i wykorzystania systemów informacji geograficznej w gospodarce przestrzennej, administracji publicznej, w rolnictwie, ochronie i monitoringu środowiska, statystyce publicznej. Kierowała wieloma projektami krajowymi i międzynarodowymi, w tym CORINE Land Cover w latach 2000 i 2006 oraz projektem badawczo-rozwojowym ”Zarządzanie nieruchomościami będącymi w trwałym zarządzie Policji”. Aktywnie uczestniczyła w pracach tematycznej grupy roboczej projektu zmierzającego do utworzenia europejskiej infrastruktury informacji przestrzennej – INSPIRE, zajmując się opracowaniem specyfikacji technicznych w zakresie danych o pokryciu terenu.
Dorobek publikacyjny dr hab. inż. Elżbiety Bieleckiej liczy ponad sto artykułów naukowych, publikowanych w międzynarodowych i polskich czasopismach, 5 monografii naukowych oraz dwa podręczniki z dziedziny systemów informacji przestrzennej.
Jest aktywnym członkiem Klubu Teledetekcji Środowiska Polskiego Towarzystwa Geograficznego, Polskiego Towarzystwa Informacji Przestrzennej (PTIP), Komitetu Technicznego 297 ds. Informacji Geograficznej Polskiego Komitetu Normalizacji. Od lat jest propagatorem hasła „myśl i działaj przestrzennie” oraz wykorzystywania systemów informacji przestrzennej w codziennej pracy administracji publicznej. Od 2011 roku jest członkiem Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk oraz redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Geodesy and Cartography.
Andrzej Pachuta urodził się w 4 stycznia 1953 r. w Jeleniej Górze. W 1971 r. po zakończeniu nauki w Liceum Ogólnokształcącym im Wolfganga Goethego w Warszawie rozpoczął studia na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Pracę dyplomową magisterską na temat: „Analiza laboratoryjnych i polowych metod kalibracji grawimetrów kwarcowych” pisał pod kierunkiem prof. dr hab. inż. Marcina Barlika. Bezpośrednio po studiach w 1976 roku rozpoczął pracę na macierzystym Wydziale w Instytucie Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej PW.
W latach 1978-1979 roku był uczestnikiem pierwszej polskiej samodzielnej wyprawy na Antarktydę, organizowanej przez Instytut Geofizyki PAN, do polskiej stacji im A.B. Dobrowolskiego. Wykonał tam między innymi nawiązanie grawimetryczne polskiej stacji do rosyjskiej stacji Mirnyj oraz wykonał rozpoznawcze zdjęcie grawimetryczne Oazy Bungera.
Pracę doktorską na temat: „Metodyka obserwacji astronomiczno-geodezyjnych instrumentem uniwersalnym z automatycznie realizowanymi płaszczyznami pomiarowymi”, której promotorem był prof. dr. hab. inż. Kazimierz Czarnecki, obronił w 1985 roku na macierzystym Wydziale.
W 1988 roku był organizatorem i kierownikiem pierwszej wyprawy pracowników i studentów Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej na Spitsbergen. Był inicjatorem powstania Klubu Studentów Geodezji i Kartografii przy Zarządzie Głównym SGP. Dzięki jego zaangażowaniu zorganizowany został od 2003 roku cykl wypraw studenckich do stacji im. Stanisława Siedleckiego na Spitsbergenie. W 2006 roku wziął udział w kolejnej wyprawie jako kierownik i opiekun naukowy.
W dorobku naukowym znajduje się ponad 250 publikacji i wystąpień na konferencjach krajowych i zagranicznych. Główną tematyką badań jest automatyzacja pomiarów geodezyjnych i grawimetrycznych oraz badania geodynamiczne. W 2012 roku na podstawie przedłożonej rozprawy habilitacyjnej na temat: „Dokładność i skala w pracach grawimetrycznych dla potrzeb badań geodynamicznych” uzyskał stopień doktora habilitowanego i rok później stanowisko profesora nadzwyczajnego Politechniki Warszawskiej.
W 1999 roku otrzymał I Stopień Specjalizacji Zawodowej Inżyniera NOT w zakresie Geodezyjnych Pomiarów Podstawowych i Geodezji Inżynieryjnej oraz w 2005 roku uzyskał uprawnienia zawodowe (Nr. 19131) w zakresie Geodezyjnych Pomiarów Podstawowych, nadane przez Głównego Geodetę Kraju. Od 2012 roku jest członkiem Państwowej Komisji Egzaminacyjnej ds. Uprawnień Zawodowych.
Jest mocno związany z macierzystym Wydziałem, pełniąc w nim szereg odpowiedzialnych funkcji, między innymi cztery kadencje prodziekana ds. studenckich, szefa Wydziałowej Komisją Promocji, przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego cyklu konferencji „Aktualne Problemy w Geodezji Inżynieryjnej”, pełnomocnika Rektora ds. Uzależnień.
Aktywnie pracuje w organizacjach naukowych i społecznych. W Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Geodetów Polskich (SGP) pełnił funkcję wiceprezesa a obecnie szefa Komisji ds. Współpracy Międzynarodowej. Od 1986 roku jest członkiem Komitetu Głównego Olimpiady Wiedzy Geodezyjnej i Kartograficznej oraz jurorem tej olimpiady. W Akademii Inżynierskiej w Polsce był wiceprezesem a obecnie sekretarzem generalnym. W Stowarzyszeniu Absolwentów i Przyjaciół Politechniki Warszawskiej jest przewodniczącym Rady Programowej oraz członkiem Kapituły „Złotej Księgi”
Urodziła się 28 lutego 1988 r. w Łodzi. Tytuł magistra inżyniera zdobyła w 2012 roku na Wydziale Inżynierii Lądowej i Geodezji Wojskowej Akademii Technicznej. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskała w 2016 r. na podstawie przedłożonej i obronionej pracy doktorskiej pt. „Badanie wiarygodności prędkości stacji permanentnych w regionalnych sieciach GNSS w kontekście analiz geodynamicznych”. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych otrzymała w 2019 r. w ówczesnej dyscyplinie naukowej Geodezja i Kartografia za osiągnięcie naukowe pt. „Analiza modelu funkcjonalnego geodezyjnych szeregów czasowych z uwzględnieniem procesów stochastycznych”.
W październiku 2013 r. została zatrudniona na stanowisku asystenta naukowo-dydaktycznego na Wydziale Inżynierii Lądowej i Geodezji Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie później objęła stanowisko adiunkta naukowo-dydaktycznego, a obecnie (od 2019 r.) jest tam zatrudniona na stanowisku profesora uczelni w grupie pracowników badawczo-dydaktycznych. Działalność dydaktyczną prowadzi na Wydziale Inżynierii Lądowej i Geodezji oraz w Instytucie Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej, w ramach zajęć z geodezji podstawowej oraz układów odniesienia w geodezji.
Jest laureatką prestiżowego stypendium START Fundacji na rzecz Nauki Polskiej za 2018 rok. Otrzymała 15 nagród za działalność naukową, w tym 6 stypendiów międzynarodowych przyznanych przez Europejską Unię Geofizyki czy Międzynarodową Asocjację Geodezji. Była kierownikiem jednego projektu badawczego finansowanego przez NCN oraz wykonawcą w innych 18 projektach badawczych, w tym w projekcie finansowanym przez Unię Europejską i realizowanym przez konsorcjum European Cooperation in Science and Technology (COST). Należy do panelu ekspertów sterującego grupą Międzynarodowej Asocjacji Geodezji Inter-Commission Committee on „Geodesy for Climate Research”, a także jest członkiem 7 organizacji międzynarodowych, w tym m.in. Europejskiej Unii Nauk o Ziemi (European Geosciences Union), Amerykańskiej Unii Geofizycznej (American Geophysical Union), czy Międzynarodowych wspólnych grup badawczych Międzynarodowej Asocjacji Geodezji, ICCT: JSG 0.19: „Time series analysis in geodesy”, ICCC: JWG C.8: „Methodology of comparing/validating climate simulations with geodetic data”, czy ICCC: JWG C.2: „Quality control methods for climate applications of geodetic tropospheric parameters”. W styczniu 2019 r. uzyskała prestiżową pozycję Visiting Professor na Uniwersytecie w Bonn, jako Mercator Fellow w projekcie „New Refined Observations of Climate Change from Spaceborne Gravity Missions (NEROGRAV)” przyznanym przez Niemiecką Wspólnotę Badawczą DFG (niem. Deutsche Forschungsgemeinschaft). Do jej osiągnięć naukowych zaliczyć należy również przedstawienie ponad 140 prezentacji na konferencjach naukowych, głównie w języku angielskim.
Jest autorką lub współautorką ponad 40 publikacji naukowych z zakresu geodezji podstawowej, fizycznej i układów odniesienia. Wygłosiła 3 prezentacje zaproszone w ośrodkach zagranicznych oraz odbyła 9 staży międzynarodowych, praktykując w wiodących ośrodkach zagranicznych (Uniwersytet w Bonn, Deutsche GeoForschungsZentrum GFZ, Uniwersytet w Luksemburgu czy Królewskie Obserwatorium Belgii). Obecnie jest edytorem w czasopismach „Journal of Geodesy”, „GPS Solutions” i „GEM - International Journal on Geomathematics”. Jest również redaktorem naczelnym czasopisma „Geodesy and Cartography” wydawanego przez Polską Akademię Nauk.
E-mail:
ORCID-ID: https://orcid.org/0000-0001-6742-8077
ResearchGate: https://www.researchgate.net/profile/Anna_Klos
Prof. dr hab. inż. Andrzej Borkowski jest zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego na Wydziale Inżynierii Kształtowani Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Pełni funkcję dyrektora Instytutu Geodezji i Geoinformatyki od 2009 roku.
Studia geodezyjne na Oddziale Geodezji Urządzeń Rolnych Wydziału Melioracji Wodnych Akademii Rolniczej we Wrocławiu ukończył w 1984 r., uzyskując dyplom magistra inżyniera geodezji urządzeń rolnych. Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1994 r. na Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie na podstawie rozprawy pt. „Stochastisch-geometrische Beschreibung, Filterung und Präsentation des Reliefs”. W 2004 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie nauk technicznych, w dyscyplinie geodezja i kartografia, w specjalności geodezja na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. „Modellierung von Oberflächen mit Diskontinuitäten” również na Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie. Nostryfikacja stopnia naukowego miała miejsce na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w 2005 r. W lutym 2013 r. odebrał z rąk prezydenta RP nominację profesorską.
Odbył liczne staże na uniwersytetach w Niemczech i Austrii (łącznie ponad cztery lata). Stypendysta DAAD, Saksońskiego Ministerstwa Nauki i Sztuki oraz programu TEMPUS.
Badania naukowe skoncentrował na metodach pozyskiwania i modelowania geodanych. Ważnym obszarem działalności naukowej jest przetwarzanie, filtracja i modelowanie danych lotniczego i naziemnego skaningu laserowego oraz chmur punktów pozyskanych z bezzałogowych statków latających (UAV). Autor i współautor nowych metod modelowania geoinformacji na podstawie danych lotniczego skanowania laserowego. W zainteresowaniach badawczych skupia się również na problematyce integracji danych z różnych sensorów, w szczególności lotniczego skanowania laserowego i interferometrii radarowej, oraz wykorzystaniu tych danych w badaniach środowiskowych oraz związanych z ruchami mas na powierzchni ziemi.
Jest autorem lub współautorem około 220 prac naukowych, w tym około 90 oryginalnych prac twórczych, w tym w czasopismach wyróżnionych w Journal Citation Reports.
Był kierownikiem pięciu grantów MNiSW/NCN oraz pięciu dalszych projektów badawczych realizowanych we współpracy z Uniwersytetem Technicznym w Dreźnie i Uniwersytetem w Stuttgarcie oraz przy wsparciu Europejskiej Agencji Kosmicznej i Niemieckiej Agencji Kosmicznej. Kierował projektem w ramach programu Climate-KIC.
Wypromował siedmiu doktorów. W latach 2006−2009 pełnił funkcję kierownika Zakładu Podstaw Geodezji, a obecnie jest kierownikiem Zakładu Kartografii, Fotogrametrii i Geoinformatyki. Jest członkiem Międzynarodowej Asocjacji Geodezji (IAG).
Członek Rady Programowej i redaktor merytoryczny Wydawnictwa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu od roku 2006, przewodniczący Kolegium Redakcyjnego serii „Geodesy and Cartography” w EJPAU w latach 2007-2010, a od 2010 roku przewodniczy serii „Geodesia et Descriptio Terrrarum w Acta Scientiarum Polonorum. Od 2015 roku członek Editorial Board czasopisma Acta Gedynamica et Geomaterialia (IF=0.886). Wyróżniany Medalem „Lohrmann-Medaille” przez Rektora Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie. W 2017 roku został wybrany na członka korespondenta Niemieckiej Komisji Geodezji przy Bawarskiej Akademii Nauk (Ausschuss Geodaesie der Bayerischen Akademie der Wissenschaften (DGK)).
Aleksander Brzeziński urodził się w 1953 r. na Kielecczyźnie. W latach 1968-72 uczęszczał do XIV Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie, do klasy o profilu matematycznym. W latach 1972-77 odbył studia na Wydziale Matematyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył je z wyróżnieniem, uzyskując tytuł magistra matematyki.
Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę w nowo utworzonym Centrum Badań Kosmicznych PAN w Warszawie, w Zakładzie Geodezji Planetarnej. W CBK PAN przeszedł wszystkie etapy kariery naukowej, od stażysty do profesora zwyczajnego. W 2007 r. podjął zatrudnienie na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, najpierw na stanowisku profesora nadzwyczajnego, a od roku 2015 profesora zwyczajnego. W roku 2012 władze Wydziału powierzyły mu funkcję Kierownika Katedry Geodezji i Astronomii Geodezyjnej.
Główny nurt zainteresowań naukowo-badawczych prof. Brzezińskiego obejmuje grupę zagadnień z zakresu teorii ruchu obrotowego Ziemi. Stopień doktora nauk fizycznych uzyskał w 1986 r., stopień doktora habilitowanego nauk przyrodniczych w 1991 r., wreszcie tytuł naukowy profesora nauk technicznych w 2000 r. Odbył dwa dłuższe staże badawcze za granicą, w latach 1985-87 (2,5 roku) w Instytucie Geodezji Teoretycznej Uniwersytetu Technicznego w Grazu, Austrii, oraz w latach 1993-94 (1,5 roku) w Instytucie Geodezji Fizycznej Uniwersytetu Technicznego w Darmstadt, w Niemczech, jako stypendysta fundacji Humboldta.
Prof. Aleksander Brzeziński jest aktywnym członkiem międzynarodowych organizacji naukowych, m.in. Międz. Unii Astronomicznej (IAU), Międz. Asocjacji Geodezyjnej (IAG), pełniąc w nich szereg funkcji z wyboru. Powierzano mu również w drodze wyboru funkcje w krajowych organizacjach naukowych, m.in. w Komitecie Geodezji PAN (od 2003 r.), Komitecie Badań Kosmicznych i Satelitarnych PAN (od 2007 r.) oraz Komitecie Narodowym PAN ds. Współpracy z IUGG (od 2004 r.).
Opublikował ponad 100 prac i artykułów naukowych w wydawnictwach o zasięgu światowym, które doczekały się ponad 900 cytowań (wg bazy Google Scholar, listopad 2016). Wygłosił też ponad 90 referatów na międzynarodowych konferencjach naukowych, w tym 27 referatów zaproszonych. Był członkiem komitetów naukowych bądź współorganizatorem kilkunastu konferencji międzynarodowych.
Za osiągnięcia naukowe otrzymał szereg wyróżnień, m.in. nagrodę Wydz. III PAN (1987 r.), nagrodę Wydz. VII PAN im. Eugeniusza Romera (1997 r.), nagrodę Prezesa PAN (2003 r.). W 2003 r. został laureatem zespołowej Nagrody Kartezjusza (Descartes Prize) Unii Europejskiej. W 2005 r. otrzymał Nagrodę im. Mikołaja Kopernika Fundacji Miasta Krakowa za osiągnięcia w dziedzinie geodezji w latach 2000-04, natomiast w 2015 r. przyznano mu Nagrodę im. Prof. Lubomira W. Barana za wyróżniające osiągnięcia naukowe i badawcze z zakresu geodezji i kartografii.
Za całokształt działalności naukowo–badawczej został odznaczony w r. 2016 przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Złotym Krzyżem Zasługi.
Profesor, pracujący aktualnie na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, od 2020 r dziekan wydziału. Studiował na kierunku geodezja i kartografia na Wydziale Geodezji Górniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Po studiach i stażu w AGH, wyjechał do Niemiec, gdzie w latach 1990-1993 pracował w Instytucie Geotechniki i Geodezji Górniczej oraz Instytucie Wiertnictwa Nafty i Gazu, w Uniwersytecie Technicznym Clausthal. Tam też, w lipcu 1993 r obronił pracę doktorską, pod tytułem „Prognozowanie pionowych przemieszczeń powierzchni terenu pod wpływem eksploatacji złóż ropy naftowej i gazu ziemnego”(tłum.). Jest specjalistą m.in. w zakresie ochrony terenów górniczych, geodezji górniczej, analiz geozagrożeń i ryzyka. Od 2015 r jest profesorem na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska AGH. W latach 2008-2012 pełnił na tym wydziale funkcję kierownika Katedry Ochrony Terenów Górniczych, Geoinformatyki i Geodezji Górniczej. W latach 2012-2016 był członkiem senatu AGH oraz przewodniczącym Senackiej Komisji ds. Nagród i Odznaczeń. Na kadencję 2020-24 został powołany na funkcję dziekana Wydziału.
W badaniach naukowych koncentruje się na kilku obszarach związanych z geodezyjnymi metodami badania ruchów górotworu i powierzchni pod wpływem czynników antropogenicznych i naturalnych. Prowadził m.in. badania wpływu wstrząsów górotworu na ruchy powierzchni z zastosowaniem ciągłego monitoringu GNSS, a także badania tensora odkształceń w polu przemieszczeń. Najistotniejsze badania dotyczyły rozwoju modeli matematycznych i algorytmów opisujących przemieszczenia i deformacje wywoływane w górotworze wskutek pozyskiwania różnych typów surowców mineralnych, badanie niepewności danych w związku z parametryzacją tych modeli i wiarygodnością prognoz przemieszczeń i deformacji. Konsekwencją tych prac było zainteresowanie i badania w kierunku oceny zagrożenia powierzchni i infrastruktury technicznej oraz budynków deformacjami podłoża. W tym zakresie zajmuje się wraz ze swoimi współpracownikami i doktorantami badaniami nad metodami sztucznej inteligencji (logiki rozmytej i sztucznych sieci neuronowych) w aspekcie oceny zagrożeń, a także możliwości wdrażania tego typu modeli w proces prognozowania deformacji. Autor ponad 120 publikacji naukowych, cytowanych w kraju i za granicą.
W całym zakresie badań ściśle współpracuje z otoczeniem biznesowym w Polsce i Europie, wykonując wiele badań i ekspertyz naukowych na zlecenie firm polskich oraz instytucji zagranicznych. Kierował m.in. 6 grantamiKBN, MNiSW i NCN, brał udział w ocenie projektów unijnych w ramach programów ramowych UE. W latach 2012-2015 na zaproszenie Królewskiej Holenderskiej Akademii Nauk i Waddenakademie był członkiem 8-osobowego międzynarodowego komitetu sterującego ds. „Long-term subsidence study in the Wadden Sea Region”. Od 2015 r. jest członkiem zespołu w projekcie IGCP641 UNESCO. Utrzymuje ścisłe kontakty z gremiami naukowymi w Niemczech, Norwegii, Holandii, ChRL, RPA. Od 2006 r jest członkiem prezydium i przewodniczącym 4 komisji International Society for Mine Surveying (ISM), a od 2014 r także przewodniczącym Polskiego Komitetu ISM. W latach 2016-2020 i w obecnej kadencji miał zaszczyt być wybranym, jako członek Komitetu Geodezji PAN.
Dr hab. inż. Dariusz Gotlib jest profesorem Politechniki Warszawskiej zatrudnionym na Wydziale Geodezji i Kartografii. Studia wyższe na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej ukończył w 1995 r. uzyskując stopień magistra inżyniera. Na tej samej uczelni w 2001 roku uzyskał stopień naukowy doktora, zaś w 2011 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. Jego zainteresowania badawcze obejmują zagadnienia z zakresu geoinformacji w szczególności: geoinformatyka, kartografia mobilna, kartografia nawigacyjna, LBS (Location Based Services), modelowanie danych przestrzennych. Od 1995 roku prowadzi dydaktykę z zakresu geoinformatyki oraz kartografii, w szczególności baz danych przestrzennych. Inicjator utworzenia kierunku „Geoinformatyka” na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej oraz autor podstaw programowych.
Dr hab. inż. Dariusz Gotlib został wybrany na stanowisko Prodziekana ds. Nauki i Rozwoju na kadencję 2012-2016. Od 2016 pełni funkcję Pełnomocnika ds. Rozwoju na Wydziale Geodezji i Kartografii oraz jest członkiem Rektorskiej Komisji ds. Nauki i Aparatury Naukowo Badawczej. W kadencji 2012-2016 brał udział w pracach Senackiej Komisji ds. Nauki Politechniki Warszawskiej. Od 2020 roku pełni funkcję Prodziekana ds. Rozwoju i Współpracy z Gospodarką oraz jest członkiem Senackiej Komisji ds. Organizacji Uczelni.
Poza działalnością W Politechnice Warszawskiej dr hab. inż. Dariusz Gotlib posiada bogate doświadczenie ekspercie, menedżerskie i produkcyjne. Jest m.in. autorem lub współautorem kilkudziesięciu opracowań eksperckich z zakresu geoinformacji dla Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii oraz innych firm i instytucji. W latach 1999-2007 był głównym projektantem polskiej Bazy Danych Topograficznych (TBD). Autor znacznej części ogólnopolskich Wytycznych Technicznych Baza Danych Topograficznych (TBD) wydanych w 2003 przez Głównego Geodetę Kraju (w roku 2014 Polska w oparciu o przedstawione koncepcje zakończyła pozyskiwanie danych dla całego terytorium kraju). W latach 2001-2011 kierował pracami produkcyjnymi i rozwojem Systemu Bazy Danych Przestrzennych w firmach grupy kapitałowej Polskiego Przedsiębiorstwa Wydawnictw Kartograficznych (funkcja Dyrektora ds. technologii GIS i Dyrektor Działu Baz Danych Geograficznych), których efektem było opracowanie bazy danych dla całej Polski wykorzystywanej m.in. w komercyjnych systemach nawigacyjnych i produkcie Google Maps. Od 2015 roku pełni funkcję Przewodniczącego Grupy Roboczej 10 ds. Krajowej Inteligentnej Specjalizacji (Inteligentne sieci, technologie informacyjno-komunikacyjne i geoinformacyjne) przy Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii.
Dr hab. inż. Dariusz Gotlib jest członkiem i pełni lub pełnił funkcje w wielu organizacjach naukowych i zawodowych: sekretarz Sekcji Geoinformatyki Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk (2010-2012), członek Sekcji Geoinformatyki Polskiej Akademii Umiejętności, członek Komitetu Narodowego do spraw Międzynarodowej Asocjacji Kartograficznej, Członek Zarządu Stowarzyszenia Kartografów Polskich, Członek Prezydium Komisji Kwalifikacyjnej ds. uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii (do 2019), Członek Rady Naukowej Polskiego Konsorcjum Polarnego, Wiceprzewodniczący Polskiej Rady Infrastruktury Przestrzennej, Członek Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk. W 2016 roku po raz pierwszy został wybrany na stanowisko Przewodniczącego Sekcji Geoinformacji przy Komitecie Geodezji Polskiej Akademii Nauk, a w roku 2020 po raz drugi. Jest także członkiem redakcji czasopism naukowych „Polish Cartographical Review” oraz „Annual Navigation” (redaktor działowy „Land Navigation”), członkiem Rady Redakcyjnej czasopisma naukowego „Reports on Geodesy and Geoinformatics”. Odbył szereg zagranicznych wizyt studyjnych i eksperckich: Francja, Szwecja, Kuwejt, Libia, USA, Litwa, Łotwa, Estonia, Ukraina, Armenia. Odbył także krótkookresowy staż w instytucie GDTA w Tuluzie, staż naukowo-dydaktycznych w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie oraz Politechnice Wiedeńskiej (TU Wien).
Dr hab. inż. Dariusz Gotlib jest autorem lub współautorem ok. 160 publikacji i referatów na konferencjach krajowych i zagranicznych, w tym współautorem 4 monografii. Według bazy Google Scholar jego prace były cytowane ponad 600 razy (do 2020 roku). Kierował kilkoma projektami badawczymi i rozwojowymi oraz projektem budowy Centrum Analiz Geoprzestrzennych i Obliczeń Satelitarnych wraz z laboratoriami testowania/certyfikacji produktów geomatycznych (CENAGIS). Aktualnie prowadzi badania z zakresu kartografii wnętrz budynków oraz nawigacji wewnątrz budynków W 2020 roku został przewodniczącym pierwszej kadencji Rady Sieci Naukowej Analiz Geoprzestrzennych.
Janusz Uriasz jest profesorem Akademii Morskiej w Szczecinie (AMS) zatrudnionym na Wydziale Nawigacyjnym. Od roku 2005 prowadził Instytut Nawigacji Morskiej, a obecnie (2016) prowadzi Instytut Technologii Morskich, jest Pełnomocnikiem Rektora AMS ds. parametryzacji i kategoryzacji jednostek naukowych, członkiem Senatu AMS oraz przewodniczącym Senackiej Komisji Budżetowej.
Zawodowo jest nawigatorem, posiada doświadczenie, dyplom i kwalifikacje kapitana żeglugi małej.
Janusz Uriasz w roku 2002 uzyskał stopień naukowy doktora w dyscyplinie geodezja i kartografia, w specjalności nawigacja na podstawie przedłożonej i obronionej rozprawy o tytule: „Identyfikacja i ocena sytuacji nawigacyjnej na akwenie ograniczonym z wykorzystaniem metod sztucznej inteligencji” (uchwała Rady Wydziału Nawigacyjnego Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie), a w roku 2013 stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie geodezji i kartografii, nawigacji satelitarnej na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. „Determination of ship’s safe navigation lane in the navigational information system” (uchwała Rady Wydziału Geodezji i Gospodarki Przestrzennej, Uniwersytetu Warmińsko Mazurskiego w Olsztynie).
Janusz Uriasz jest członkiem Polskiego Towarzystwa Nautologicznego oraz członkiem zarządu Polskiego Forum Nawigacyjnego (PNF). Od roku 2008 aktywnie uczestniczy w pracach agendy ONZ, Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), reprezentując Polskę w pracach dotyczących aktualizacji konwencji STCW i dalej nowelizacji prawa krajowego.
Janusz Uriasz zajmuje się naukowo zagadnieniami dotyczącymi: automatyzacji nawigacji, nawigacyjnych systemów informacyjnych oraz bezpieczeństwa nawigacji obejmujących wpływ czynnika ludzkiego. Jest autorem licznych publikacji naukowych, koordynował lub uczestniczył w realizacji kilkunastu projektów europejskich.
Janusz Uriasz od roku 2012 jest członkiem Polskiej Komisji Akredytacyjnej (PKA), a od 2016 przewodniczącym Zespołu Nauk Technicznych PKA. Przeprowadził akredytację kilkudziesięciu kierunków technicznych w kraju i za granicą.
Od roku 2016 jest członkiem Komitetu Geodezji PAN w którym objął funkcję Przewodniczącego Komisji ds. Kształcenia.
Prof. dr hab. inż. Paweł WIELGOSZ
Katedra Geodezji
Wydział Geoinżynierii
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Prof. dr hab. inż. Paweł Wielgosz w 2002 roku uzyskał stopień naukowy doktora, zaś w 2011 roku doktora habilitowanego. W 2019 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk inżynieryjno- technicznych. Jego zainteresowania badawcze obejmują precyzyjne pozycjonowanie z wykorzystaniem technik Global Navigation Satellite Systems (GNSS) oraz zastosowanie technik satelitarnych do monitorowania stanu ziemskiej jonosfery i troposfery. Jest autorem lub współautorem ponad 60 oryginalnych prac naukowych opublikowanych w recenzowanych czasopismach o szerokiej cyrkulacji międzynarodowej (w tym ponad 40 w czasopismach indeksowanych przez JCR), 250 referatów naukowych oraz 3 patentów. Według bazy WoS jego prace były cytowane 800 razy, index h=18. Kierował 7 projektami badawczymi, w tym międzynarodowymi finansowanymi przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA). Ponadto jako wykonawca uczestniczył w kilkunastu projektach naukowych krajowych i zagranicznych. Jest ekspertem w konkursach H2020, NCN, NAWA, FNP oraz NCBiR.
Od 2020 r. prof. Paweł Wielgosz pełni na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie (UWM) funkcję Prorektora ds. umiędzynarodowienia uczelni. W latach 2017-2020 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Geoinżynierii, a latach 2012-2017 Prodziekana ds. Nauki. W latach 2015-2017 pełnił funkcję Dyrektora Instytutu Geodezji. Jest również członkiem Senatu UWM oraz członkiem Rady Rektora UWM.
Ponadto jest członkiem rad naukowych Instytutu Geodezji i Kartografii (od 2017 r.) oraz Centrum Badań Kosmicznych PAN (od 2019 r.). Od 2016 roku pełni funkcję Wiceprzewodniczącego Komitetu Geodezji PAN, a od 2019 roku Przewodniczącego Sekcji Geodezji Satelitarnej Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych PAN. W 2019 roku został powołany na członka Komitetów Narodowych ds. Międzynarodowej Unii Nauk Radiowych (URSI) oraz ds. Współpracy z Międzynarodową Unią Geodezji i Geofizyki (IUGG) PAN. Jest również członkiem Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej.
Prof. Paweł Wielgosz jest aktywnym członkiem międzynarodowych organizacji naukowych: International Association of Geodesy - IAG, European Geosciences Union - EGU, International GNSS Service - IGS. W Międzynarodowej Asocjacji Geodezji (IAG) pełni funkcję Przewodniczącego Podkomisji 4.4: „GNSS Integrity and Quality Control”, a od 2007 jest członkiem Zarządu Komisji 4: „Positioning and Applications”. Od 2015 roku jest także członkiem Global Geodetic Observing System (GGOS) Science Panel. Jest zastępcą redaktora naczelnego czasopisma Journal of Geodesy (IF= 5.280) oraz członkiem rad wydawniczych Journal of Satellite Navigation, Artificial Satellites, Reports on Geodesy and Geoinformatics, Journal of Geodetic Science oraz Geodesy and Cartography. Od 2020 roku jest członkiem GNSS Science Advisory Committee (GSAC) przy ESA.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kontakt:
e-mail:
Urodził się 11 maja 1969 r. w Rypinie. Studia magisterskie ukończył w 1993 r. na Wydziale Geodezji i Gospodarki Przestrzennej, Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. W latach 1993-1994 pracował w Okręgowym Przedsiębiorstwie Geodezyjno-Kartograficznym w Olsztynie na stanowisku geodety. Od 1994 roku pracował w Akademii Rolniczo-Technicznej, przekształconej w 1999 roku na Uniwersytet Warmińsko Mazurski w Olsztynie, kolejno na stanowiskach: asystenta w latach 1994-2002, adiunkta w latach 2002-2013 i profesora UWM od 2013 r. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 2002 r. na podstawie rozprawy: „Wyznaczenie przemieszczeń przestrzennych na podstawie obserwacji GPS z zastosowaniem estymacji mocnej”. W roku 2013 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy w postaci cyklu publikacji pt. „Nowa strategia opracowania obserwacji fazowych GNSS”. W swoich badaniach koncentruje się na doskonaleniu algorytmów precyzyjnego pozycjonowania satelitarnego w czasie rzeczywistym. Przebywał na stażach naukowych w Grecji i Kanadzie. Aktywnie uczestniczył w wielu międzynarodowych konferencjach naukowych. Jest autorem ponad 50 publikacji z zakresu geodezji inżynieryjnej i metod opracowania obserwacji GNSS. Sławomir Cellmer kierował trzema projektami finansowanymi przez Narodowe Centrum Nauki (NCN), a także był wykonawcą w projektach finansowanych przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA), NCN i Komisję Europejską. Za swoją działalność otrzymał trzy nagrody Rektora UWM: jedną za osiągnięcia w dziedzinie organizacyjnej w 2005 r. a dwie za osiągnięcia naukowe, w latach 2011 i 2012.
dr hab. inż. Witold Kazimierski pracuje na stanowisku profesora uczelni na Wydziale Nawigacyjnym Akademii Morskiej w Szczecinie. W 2003 roku ukończył tamże studia magisterskie na kierunku nawigacja, a od 2004 roku pracuje jako pracownik naukowo-dydaktyczny. Jednocześnie okresowo pracował na statkach morskich jako oficer nawigator oraz specjalista hydrograf. W 2008 roku obronił na tym samym Wydziale rozprawę doktorską pt. „Metoda estymacji wektora ruchu obiektów manewrujących w procesie śledzenia radarowego”. Również w 2008 roku ukończył Studia Podyplomowe Systemy Informacji Geograficznej na Wydziale Informatyki Politechniki Szczecińskiej. W 2013 roku został laureatem programu MNiSW TOP 500 Innovators i odbył dwumiesięczny staż na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w zakresie prowadzenia i komercjalizacji badań naukowych.
W 2017 roku na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego w dyscyplinie geodezja i kartografia na podstawie jednotematycznego cyklu publikacji pt. „Integracja nawigacyjnej informacji przestrzennej o obserwowanych obiektach pływających” i oceny dorobku naukowego.
W badaniach naukowych podejmuje tematykę systemów antykolizyjnych dla obiektów pływających, integracji danych przestrzennych, analiz przestrzennych z wykorzystaniem danych nawigacyjnych i hydrograficznych oraz wykorzystania sztucznej inteligencji w nawigacji i hydrografii. Jest współautorem dwóch wynalazków, które uzyskały ochronę patentową. Jest autorem lub współautorem ponad 80 opublikowanych artykułów w czasopismach naukowych oraz rozdziałów w dwóch monografiach. Brał udział w kilkudziesięciu konferencjach naukowych w zakresie nawigacji, geodezji oraz transportu. Kierował projektami badawczymi finansowanymi ze środków NCN i NCBiR w zakresie kartografii mobilnej i systemów antykolizyjnych oraz brał udział w innych projektach badawczych w zakresie systemów nawigacyjnych dla jednostek pływających. Jest współautorem koncepcji pilotażowej implementacji Systemu Usług Informacji Rzecznej RIS w Polsce.
W 2008 roku uzyskał wyróżnienie w konkursie Nagroda Prezydenta Miasta Szczecin na najlepszą pracę doktorską ukierunkowaną na nowoczesne technologie i innowacje, a w 2013 nagrodę zespołową Zachodniopomorski Nobel 2013 w kategorii nauk o morzu za opracowanie i wdrożenie nawigacyjnego systemu wspomagania decyzji na statku morskim NAVDEC. Jestem także laureatem 5 nagród Rektora Akademii Morskiej w Szczecinie za wybitną działalność naukową (3 indywidualne) oraz jednej nagrody za osiągnięcia dydaktyczne i jednej za działalność organizacyjną.
W latach 2012 i 2013 był członkiem Delegacji polskiej na 58 i 59 sesję Podkomitetu ds. bezpieczeństwa żeglugi (NAV) Międzynarodowej Organizacji Morskiej w charakterze eksperta. Jest recenzentem projektów w programie Komisji Europejskiej Horyzont 2020.
Witold Rohm (rocznik 1981) jest profesorem uczelni zatrudnionym w Instytucie Geodezji i Geoinformatyki Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu (IGG UPWr www.igig.up.wroc.pl/igg ). Doktorat z geodezji satelitarnej uzyskał w UPWr w 2011 r., natomiast habilitację w 2015r. Spędził 2 lata jako naukowiec wizytujący oraz postdoc w Centrum Badawczym SPACE w RMIT Melbourne w Australii, pracując nad zastosowaniami meteorologii GNSS w monitoringu niebezpiecznych zjawisk pogodowych (2011-2013). Był także naukowcem wizytującym w National Central University na Tajwanie, w MetOffice w Wielkiej Brytanii, oraz na Uniwersytecie Technicznym w Wiedniu. Jest aktywnym członkiem Międzynarodowej Asocjacji Geodezji, był przewodniczącym i zastępcą przewodniczącego grupy roboczej tomografia troposfery.
Obecnie jest kierownikiem Zakładu Teledetekcji w IGG UPWr i prowadzi badania w zakresie przetwarzania i asymilacji danych GNSS, monitorowania deformacji InSAR i analiz przestrzennych dużych zbiorów danych. Jest liderem Wiodącego Zespołu Badawczego SpaceOs. Dr hab. inż. Witold Rohm był kierownikiem wielu projektów finansowanych z funduszy NCN i NCBiR a także wspiera zarządzanie projektami H2020, NAWA i OPI.
Jest autorem lub współautorem około 40 prac opublikowanych w czasopismach JCR lub materiałach pokonferencyjnych z zakresu geodezji, geofizyki, przetwarzania dużych zbiorów danych.